Eindeloos genieten van het landschap, zeldzame planten spotten of kleurrijke vlinders bestuderen: het kan allemaal in het Heidebos. Polders en kreken zwaaien de plak in het noorden van Oost-Vlaanderen. Ten zuiden daarvan, van Maldegem tot Stekene, ligt er een brede zandrug waarop planten en dieren voorkomen die je eerder in de Kempen verwacht, zoals struikhei, nachtzwaluw en boompieper. Majestueuze dreven en restanten van een oud fort: het Heidebos heeft alles om het bezoekers naar de zin te maken. In geen enkel Oost-Vlaams natuurgebied van Natuurpunt is er de laatste tien jaar zoveel werk verzet als in het Heidebos. De Amerikaanse vogelkers had er over grote oppervlakten alle inheemse soorten verdrongen. Nu schieten er nog steeds zaailingen van de bospest op, maar die worden vakkundig met de hand verwijderd. Via een LIFE-project kon Natuurpunt saaie aanplantingen van sparren en dennen omvormen tot inheems loofbos waar zomereiken en berken weer in volle glorie groeien. Tussen 1568 en 1648 woedde in deze streek de Tachtigjarige oorlog. Daarbij stonden de Noordelijke (Staatse) en Zuidelijke (Spaanse) Nederlanden tegenover elkaar. Deze oorlog was ook een godsdienstoorlog tussen protestanten en katholieken. Het Waasland was een frontgebied. De Spanjaarden legden hier een verdedigingslinie aan tegen de meer noordelijke forten van prins Maurits. Deze Spaanse forten kregen veelal de naam van een heilige. Het waren vooral aarden wallen, omringd door een gracht. Binnen de wallen was er een primitief kamp voor de soldaten. Aan het voormalig fort Francipany zijn de oude wallen en grachten nog duidelijk herkenbaar. De glooiing van het terrein duidt aan waar de vroegere verdedigingsgracht lag. Naast het fort Francipany waren er nog andere forten. In 1645 bouwden de Spanjaarden het fort Ter West langs de Parmavaart. Deze ‘vaart’ werd in de zestiende eeuw door de Spanjaarden gegraven voor de bevoorrading van de troepen bij het beleg van Antwerpen. Bijna op één rij lagen de forten Francipany, de Papemutsen en Ter West.