De wandeling vertrekt in het mooie esdorp Anloo en gaat naar het beekdal van het Anloërdiepje. Langs het Anloërdiep zijn er talloze doorkijkjes tussen de bomen. De houtwallen verdelen het beekdal in groene kamers. Ze zijn door middeleeuwse boeren aangeplant. Vanaf de zeventiende eeuw markeerden de bomen de grens tussen percelen. Je volgt brede zandwegen en kleine graspaden in de richting van de Gasterse Duinen. Je gaat langs de rand van dit fraai heide- en stuifzandgebied in de richting van het Anloërdiepje. Je volgt een heel klein stukje dit beekje om daarna langs houtwallen en weidegebied terug te keren naar Anloo. Voor je aan het vertrekpunt komt passeer je nog de Sint‑Magnuskerk. De kerk stamt uit de elfde eeuw en is daarmee een van de oudste kerken in Drenthe. Het gebouw is opgetrokken uit tufsteen, afkomstig uit de Eifel. Tot in de achttiende eeuw vonden er in de kerk rechtszittingen plaats van het hoogste rechtscollege in de provincie: de etstoel.