Waar de namen vandaan komen, blijft onduidelijk tijdens het ommetje. Maar dat Zuiddorpe staat voor een sterk Zeeland is wel duidelijk. “Wij dulden hier geen vreemde hand”, zegt het Zeeuws volkslied niet voor niets. Tussen Axel en Zuiddorpe herinneren vele forten aan het strijdtoneel in de Delta in de Tachtigjarige Oorlog.

Het ommetje Zuiddorpe begint op het vredige dorpsplein met zijn oude lindebomen en volgt voor een deel de bestaande wandelroutes over kerkwegels. Via deze droge, zandpaden - doorsteekjes langs en over het boerenland - gingen de mensen zondags te voet naar de kerk (of naar een van de vele cafés). Een aantal jaar geleden zijn ze in ere hersteld en nu kun je er heerlijk wandelen.

Onderweg duik je als vanzelf in de geschiedenis van Zuiddorpe. behalve de kerkenpaden, vind je er de sporen van veenwinning (moernering), het boekweitzaad dat volgens de overlevering in Zuiddorpe zou zijn geïntroduceerd, de Mariaverering met de replica- Lourdesgrot op het kerkhof en natuurlijk de Linie van communicatie, de dijk die vanaf 1634 de Spaanse forten van Hulst tot Sas van Gent met elkaar verbond. De linie - waarover je een stuk wandelt - was niet alleen bedoeld om de oprukkende Staatsen tegen te houden, maar diende ook als snelle verbindingsroute voor de militairen en als zeewering. Door inundaties was tussen Axel en Zuiddorpe een brede stroomgeul ontstaan.

Bij knooppunt 38, langs het beeld van Vrouw Moere, de moederfiguur die waakt over de landarbeiders, ga je rechtsaf en, even verderop, linksaf het Wegelstuk in. Aan het eind van dit kerkenpad, bij de Sint-Janstraat, waken geen soldaten, maar ganzen over het grondgebied.

Loop bij knooppunt 37 zeker even een rondje om het voormalige fort Sint-Jan. Je ziet dan de gracht - oorspronkelijk wel twintig meter breed - en de vierkante ophoging waarop nu een fraaie boerderij staat. Gevochten is er niet, het fort was vooral een wachtpost. In 1645 kwam het in Staatse handen. Je gaat nu over de onverharde Binnenweg, evenwijdig aan de Buitenpolderweg, door het bosje De Ratte naar fort Sint Marcus (De Muis). Dit fort uit 1586, toen omvangrijk, is nauwelijks herkenbaar in het landschap. Alleen de knik in de weg en de lichte glooiing verraden de ligging tussen de Sint Marcusstraat en de Blijpolderseweg. In 1673 werd het verzwolgen door de golven.

Bij knooppunt 90 klim je rechts, de Schaapdijk op. Ook weer een kerkenpad. De naam maakt meteen duidelijk waar de dijk voor diende; het was de route van de herder en zijn schapen. Voor de wandelaar van nu biedt deze vooral een mooi uitzicht op de katholieke kerk en het andere strijdtoneel, dat van de staande wip.